Γονείς, μη νιώθετε άσχημα αν κάποιες φορές βαριέστε με τα παιδιά σας
Είναι φυσιολογικό να συμβεί. Θέλει προσοχή όμως για να μην αφήσετε αυτό το συναίσθημα να σαμποτάρει τη σχέση σας μαζί τους και την ομαλή ανάπτυξή τους.
Δύσκολα θα το παραδεχτεί ένας γονιός, αλλά περιστασιακά όλοι βαριούνται την παρέα των παιδιών τους. Τα μικρά μας, αγαπημένα κατά τα άλλα πλάσματα θέλουν ξανά και ξανά να τους διαβάζουμε το ίδιο βιβλίο, βρίσκουν διασκεδαστικά κάποια παιχνίδια που εμάς μάς φαίνονται απίστευτα μονότονα και δεν έχουν πρόβλημα να ζητήσουν πάνω από εκατό φορές εκείνο το κόκκινο κυπελλάκι στο οποίο έχουν αδυναμία. Ενώ ανάμεσα στα αγαπημένα τους θέματα συζήτησης, ιδιαίτερα όταν είναι πολύ μικρά, συγκαταλέγονται τα μακαρόνια και το «ζουζούνι» που βρήκαν στον κήπο.
Το πρόβλημα δεν ξεκινάει όταν κάποιες στιγμές βαριόμαστε την παρέα των παιδιών μας, αλλά όταν αντιμετωπίζουμε αυτό το γεγονός με άρνηση, μια στάση που μπορεί να οδηγήσει σε απώλεια του ενδιαφέροντός μας να αλληλεπιδράσουμε μαζί τους, υπονομεύοντας έτσι την ομαλή ψυχονοητική τους ανάπτυξη.
«Είναι απόλυτα αποδεκτό για γονείς και παιδιά να έχουν διαφορετικά ενδιαφέροντα και χόμπι. Αλλά η σκέψη ότι το παιδί μας είναι βαρετό αντικατοπτρίζει μια δυσλειτουργία στη σχέση γονιού-παιδιού, που τραυματίζει και τα δύο μέρη», προειδοποιεί η κλινική ψυχολόγος Sharon Saline και προσθέτει: «Τα παιδιά έχουν ανάγκη να περνούν ουσιαστικό χρόνο με τους γονείς τους. Παρότι είναι αναμφίβολα σημαντικό να περνούν χρόνο και με συνομηλίκους, οι γονείς τους τούς προσφέρουν ένα ξεχωριστό είδος αγάπης που οι συνομήλικοι δεν μπορούν να δώσουν. Ακόμα και οι έφηβοι, παρά την αντιδραστική συμπεριφορά τους λαχταρούν τη γονεϊκή επιδοκιμασία και στήριξη».
Από την άλλη, είναι απόλυτα φυσιολογικό και οι γονείς να θέλουμε να αφιερώσουμε λίγο χρόνο στον εαυτό μας, για να συναντήσουμε φίλους, να ξεκουραστούμε ή απλά να δούμε μια ταινία. Πώς όμως θα βρούμε τη χρυσή τομή ανάμεσα στην ικανοποίηση των δικών μας αναγκών και εκείνων των παιδιών μας;
«Είναι καθήκον μας ως γονείς να βρούμε τρόπο να πλησιάσουμε το παιδί μας, όχι το αντίστροφο», εξηγεί η ψυχολόγος. «Για να αναπτύξει ένα παιδί υγιή αυτοεκτίμηση και συναίσθηση πρέπει να αισθάνεται ότι μετράει για τους γονείς του».
«Περνάω χρόνο» με το παιδί μου δεν σημαίνει απαραίτητα ότι παίζω μαζί του ποδόσφαιρο στην αυλή ή συμμετέχουμε παρέα σε κάποια εξωσχολική δραστηριότητα. Μπορούμε, απλά, να του δώσουμε την ευκαιρία να μας βοηθήσει να σε μια δουλειά του σπιτιού, όπως στο πλύσιμο των πιάτων, ή να ακούσουμε παρέα ένα μουσικό άλμπουμ, μιλώντας του για τα διαφορετικά μουσικά όργανα που ακούγονται σε αυτό.
Σε κάθε περίπτωση, όπως επισημαίνει η Saline, είναι σημαντικό να δίνουμε προτεραιότητα στα ενδιαφέροντα των παιδιών, ακόμα και αν εμάς δεν μας συγκινεί ιδιαίτερα το να φτιάξουμε μαζί τους μια χειροτεχνία. «Το επίπεδο του ενδιαφέροντός μας είναι πολύ λιγότερο σημαντικό από τη συμμετοχή μας στη δραστηριότητα. Αφήστε τα να σας καθοδηγήσουν και μετά θα είναι περισσότερο πρόθυμα να ακολουθήσουν κι εσάς».
Ποιος ξέρει άλλωστε, ίσως έτσι διαπιστώσετε ότι απολαμβάνετε πραγματικά π.χ. να φτιάχνετε καραβάκια ή να παίζετε στην άμμο μαζί με το παιδί σας. Αλλά ακόμα και αν αυτό δεν συμβεί, είναι μια θυσία που αξίζει να κάνετε.
«Το σημαντικότερο είναι να ανακαλύψετε και να καλλιεργήσετε του χαρά του να είστε μαζί αντί να διαιωνίζετε μια αίσθηση απόρριψης και χαμηλής αυτοεκτίμησης. Τα παιδιά περνούν διάφορες φάσεις και κάποια, για να μιλήσουμε ειλικρινά, είναι πιο εύκολα από άλλα. Όλα τους όμως έχουν ανάγκη να νιώθουν τη σταθερή, τρυφερή παρουσία των γονιών τους», καταλήγει η ειδικός.