«Η κόρη μου ήταν εθισμένη σε ναρκωτικές ουσίες»
Η Katie Donovan εξηγεί σε ένα αυτοβιογραφικό κείμενο ότι ο εθισμός έχει πολλά πρόσωπα. Και μπορεί να κρύβεται ακόμα και στο σπίτι μας.
Ήμουν η τέλεια μαμά, πάντα έτοιμη να κάνω ταριφιές και να φτιάξω μπράουνις για το σχολείο. Απολαμβάναμε τα γεύματά μας όλη η οικογένεια μαζί στο τραπέζι, διδάσκαμε στα παιδιά μας καλούς τρόπους και δεν παραλείπαμε να κάνουμε οικογενειακές διακοπές. Με το σύζυγό μου, είχαμε την ευλογία να βρούμε πολύ καλές δουλειές. Η κόρη μου η Brittany ήταν η μαθήτρια με τους επαίνους, εθελόντρια σε οικολογικά και ψυχαγωγικά πρότζεκτ, και απολάμβανε να ασχολείται με τα σπορ.
Και μετά, ολόκληρη η ζωή μας άλλαξε.
Μεγαλώνοντας, είχα μια διαστρεβλωμένη εικόνα για το πώς είναι οι εθισμένοι στην ηρωίνη. Τους φανταζόμουν να κάθονται σε ένα σοκάκι, να είναι εγκληματίες ή στερεοτυπικοί χίπις των ΄60s και ‘70s, κάποιοι που είχαν μεγαλώσει σε μια μη υποστηρικτική οικογένεια. Ήμουν προκατειλημμένη απέναντί τους και τους απέφευγα – ήταν οι κακοί της υπόθεσης.
Ποτέ μα ποτέ δεν είχα φανταστεί την κόρη μου σε αυτή την κατάσταση.
Αυτή τη στιγμή ντρέπομαι για τις σκέψεις μου. Ποτέ δεν είχα έρθει «πραγματικά» σε επαφή με τον εθισμό. Ό,τι ήξερα προερχόταν από τις ταινίες και την τηλεόραση. Ζούσαμε στα προάστια όπου «δεν συνέβαινε ποτέ τίποτα».
Θεέ μου, πόσο άδικο είχα.
Πλέον για μένα ο εθισμός έχει πολλά πρόσωπα. Είναι ο αθλητής του γυμνασίου που τραυματίστηκε σε έναν αγώνα και εθίστηκε στα συνταγογραφούμενα φάρμακα.
Είναι η μαμά, στη διπλανή γειτονιά, που κατευθύνεται με το αυτοκίνητό της προς το φαρμακείο για να αγοράσει περισσότερα χάπια, παρόλο που τελείωσε μια προμήθεια 30 ημερών μέσα σε 10 μέρες.
Είναι το κορίτσι που πήγε σε ένα πάρτι και δεν ήπιε αλκοόλ, ακολουθώντας τις συστάσεις της μαμάς και του μπαμπά για τους κινδύνους του. Αλλά αντί γι’ αυτό, πήρε μερικά χάπια.
Είναι ο ηρωικός πεζοναύτης που πολέμησε στον Πόλεμο του Κόλπο και τώρα αγωνίζεται ενάντια στο μετατραυματικό στρες και τον εθισμό.
Είναι το εταιρικό στέλεχος που παίρνει Xanax για το στρες.
Είναι ο ηλικιωμένος που έκανε επέμβαση στο γοφό και μέσα σε μερικές εβδομάδες, χωρίς να το καταλάβει, εθίστηκε σε συνταγογραφούμενα παυσίπονα.
Είναι η κόρη μου.
Όλα αυτά συμβαίνουν στα σπίτια μας, στις κοινότητές μας, στα σχολεία μας. Κανένας δεν βρίσκεται στο απυρόβλητο. Επηρεάζουν όλες τις τάξεις, τις φυλές, της ηλικίες και τα επαγγέλματα.
Σταματήστε να εθελοτυφλείτε. Αν πιστεύετε ότι «ποτέ δεν θα συνέβαινε κάτι τέτοιο σε εμένα ή σε κάποιο άτομο του κύκλου μου», ρίξτε μια ματιά γύρω σας. Συμβαίνει ήδη. Απλώς μπορεί να μην το ξέρετε. Οι περισσότεροι εθισμένοι απομονώνονται και χάνονται στον εθισμό τους. Δυσκολεύονται να βρουν μια διέξοδο.
Ήρθε η στιγμή να δείξουμε κατανόηση.
Πρόσφατα, καθώς πήγαινα περπατώντας προς το αυτοκίνητό μου, πρόσεξα έναν καμπουριασμένο άστεγο άντρα. Αντί να τον προσπεράσω, στάθηκα και τον ρώτησα αν θα μπορούσα να καθίσω για λίγο δίπλα του. Μιλήσαμε για κάμποση ώρα. Όπως αποδείχτηκε, ήταν ένας πεζοναύτης που τραυματίστηκε στη μάχη, εθίστηκε στο Vicodin, και παρόλο που ήθελε πάρα πολύ να το κόψει δεν ήξερε πώς. Ορκιζόταν ότι δεν θα έκανε ποτέ ηρωίνη – αυτό το κάνουν οι τζάνκι, ούτως ή άλλως.
Αλλά μετά τα χάπια του έγιναν υπερβολικά ακριβά και, ως αποτέλεσμα του στερητικού, αρρώστησε σωματικά. Κατέληξε να στραφεί στην ηρωίνη – μόνο και μόνο για να ξανανιώσει καλά. Η καρδιά μου έσπασε. Του έδωσα την κάρτα μου και του είπα να μου τηλεφωνήσει μόλις θα είναι έτοιμος να ζητήσει βοήθεια. Με πήρε μετά από δύο μέρες. Τώρα συμμετέχει σε ένα εξάμηνο πρόγραμμα, παλεύοντας να ξεφύγει, και έχει ανακτήσει τις ελπίδες του για τη ζωή.
Ήρθε η στιγμή να ξαναέρθουμε κοντά ως κοινότητα. Αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι οι «τζάνκι στη γωνία», είναι οι φίλοι μας, οι γείτονές μας, ο παππούς μας, οι άντρες που πολέμησαν για την πατρίδα μας.
Είναι τα παιδιά μας.
Σταματήστε, σας παρακαλώ, να βγάζετε συμπεράσματα για τους άλλους. Την επόμενη φορά που ενώ περπατάτε συναντήσετε κάποιον άστεγο, μη στρέψετε αλλού το βλέμμα σας και τον προσπεράσετε. Σταματήστε και απλώστε το χέρι σας. Κάποτε βρισκόταν η κόρη μου στη θέση του, χαμένη στον εθισμό της, ντροπιασμένη και απελπισμένη.
Μπορεί να σώσετε μια ζωή.